Kjo histori padyshim është një ndër më të dhe.mbshurat, dhe më pr.ekës. Një familja nga Divjaka. Ajo ka treguar me lot në sy se si i ka dhënë vajzën e saj për birësim para tre vjetësh edhe tani kërkon vetëm që ta shikojë.
Mos e humbni ketë letër të saj që i ka nisur babait birësues dhe përgjigje e nënës bio/logjike: “Kur linda gocën e lashë në spitalin e Tiranës dhe shkova në Shkodër dhe bëra letrat për 3 vjet. Kur bëri 3 vjet unë hoqa gj*ksin, isha shumë rëndë nga kimio-terapitë dhe e marr në t/elefon Drejtoreshën. Ajo më thotë kur të bëhesh mirë hajde dhe merre, nuk ka asnjë problem.
Flisja në telefon përditë. Firmosa për birësimin e vajzës, por q/ë ta takoj, jo mos me e taku. Sot është 9 vjeçe, ka tre vjet që është birësuar.Unë kërkoj ta takoj, më ka marrë malli jashtë mase. Atje e kam mendjen, goca më thotë pse më le pa m/otër. Vetëm nga kushtet. Zoti më ndihmoftë, tre vjet pa i dëgjuar zërin. Do Zoti nuk më tret dheu pa e parë fëmijën. Jam nënë.” Ndërkohë që nëna ështe bërë pishman për birësimin e vajzës, një tje/tër qëndrim ka bashkëshorti i saj.
Deklarata e babait Rauf Jaliq:
Nuk kam pasur me çfarë me e mbajt fëmijën. Fëmija të rrijë aty ku të ketë dëshirë. Ka katër vjet që është me të, nuk du/a ta dëmtoj fëmijën. Është shumë më mirë aty ku është. Nuk ke shtëpi dhe asgjë. Fëmijën tjetër e ka shpëtuar Zoti.I lutem Zotit vetëm të komunikojë me motrën.Me e pas me e taku, kush ësh/të ai që nuk do ta takojë fëmijën.”
Deklarata e motrës: Ishte shu/më e urtë, ishte shumë e zgjuar. E dua shumë dhe më ka marrë malli. Do të doja të ishte dhe motra ime me mua. Të paktën ta takoja. Më ka marrë malli shumë.”
Mesazhet e nënës birësuese:
Siguroje Raj/mondën se vajza është shumë mirë. Ne jetojmë jashtë Shqipërisë. Më ka thënë psikologia këtu se është e vogël dhe për momentin nuk është mirë që të ketë takime. Po kur ajo të rritet dhe të kupto/jë, sigurisht që mund ta takojë mamanë biologjike. Unë gjithmonë i flas mirë për të dhe nuk i ushqej urr*jtje. E falenderoj atë grua që më dha mundësinë që të jem nënë.”
