Pershendetje !!Jam 37 vjeçare se burri mka v*ek gjate nje ak*identi ku fatkeqesisht ai humbi jeten ndersa une shpetova po nuk mjaftoi me kaq pergjate aty viteve te marteses une nuk linda femi edhe natyrish qe pas v*ekjes se burrit,
u riktheva te familja ime tek nana baba e vellau se nuk kish kuptim per me vazhdu jeten te vjehrrija se e vetme pa burr nuk kisha qka me bo edhe vjehrrija mthan qe je ende e re shko te familja jote edhe vazhdoje jeten masi nuk ki as fmi por une jam teper e merzitne nuk po kom vullnet per kurgjo as per jet me than te drejten se normal qe e kam dashuru burrin tim teper shume ama nuk kish qka me bo njeri se kunder deshires te zotit nuk po mujke me dal kerkush.
Po tash halli jem edhe ma i madh osht vellau im ai krejt kohen po me rondon me fjal e po me thot qe i ke bo 37 vjet nuk te don kush ma e na ke mbet ne dere une teper shume po prekna prej fjalve te ti se jetojm me ni katun ku ktu nuk munesh me zhvillu jeten tone se as shkoll nuk kam qe me u largu me shku ne qytet e me hy dikun ne pun e me jetu e vetme se pe shoh qe ju kom bo barre familjes se me gjet naj burr nuk po muna se nuk osht e leht qashtu qysh po menon vellau.
Ju kisha lut me mjep ndonje mendim se sinqerisht jam ne halle te madh
